Voorbij de nevelen...

De herfst is volop voelbaar en zichtbaar. De bladeren aan de bomen verkleuren van groen, oranje naar rood en bruin, dwarrelen van de takken en de wind draagt ze meters door de lucht voordat ze samen als dekens op de grond neerdalen. Kinderen verzamelen herfstschatten, zakken worden gevuld met kastanjes en noten. Waterdruppels hangen als diamantjes aan spinnenwebben. Paddenstoelen nestelen zich en in het bos zie je prachtige groene mossen. Boven weilanden en poelen hangen nevels en in deze tijd van pompoenen en halloweenversiering, betreed je zomaar de mysterieuze wereld van de witte wieven. Je wordt als het ware uitgenodigd een andere wereld in te gaan...

Via informatie over oude overleveringen over witte wieven in Oost-Nederland, elfen in Groot Brittannië en Ierland kom je terecht in een ander land. Een land waar je jong en gezond blijft. Dit andere land wordt Avalon genoemd, maar ook Annwn en Tír na nÓg, het land van de eeuwige jeugd. 
Avalon (eiland van de appels) is volgens de sage een "in de nevelen verborgen" oord dat slechts bereikbaar is voor diegenen die de magische boot kunnen aanroepen en het eiland kunnen vinden. Volgens de legende is dit het eiland waar de zwaargewonde Koning Arthur rust totdat hij weer ontwaakt om Engeland te redden. Het schijnt ook de plaats te zijn waar het zwaard Excalibur ooit is gesmeed.
In de mythologie wordt gezegd dat Koning Arthur met zijn volk en dierbaren de bewoners waren van Avalon. Arthur werd door de magie van Merlijn verwekt, Morgan le Fay, zijn zus, was de hogepriesteres van Avalon, Vivienne, de Vrouwe van het Meer nam Excalibur terug toen Arthur na zijn laatste veldslag dodelijk gewond naar Avalon werd gebracht. Het eiland wordt vaak in verband gebracht met Glastonbury (Zuid-West Engeland) en meer specifiek Glastonbury Gate die via de nevelen daar een toegang tot Avalon zouden bieden. In een notendop.

All Hallows Eve
In oktober worden de sluiers tussen deze en de Andere Wereld dunner en de Kelten vierden het moment waarop je naar die andere wereld kon reizen. Dat moment, waarop de sluier het dunst is, noemen we Samhain, de nacht van 31 oktober naar 1 november, ook wel bekend als Halloween. 

Morgan le Fay, hogepriesteres van Avalon

Glastenbury, in nevelen gehuld

Halloween is een feestdag die vooral in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de VS en Canada gevierd wordt. Op 31 oktober gaan kinderen in het donker verkleed langs de huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes. Ze roepen "trick or treat!", waarbij de keuze wordt gegeven tussen een plagerijtje uithalen of iets lekkers (meestal snoep) krijgen. De bedoeling is om degene die open doet een beetje bang te maken. 
De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun) wat november betekent.

De andere kant
Samhain markeert het begin van de winter en de overgang van de lichte naar de donkere periode van het jaar. De sluiers tussen de werelden zijn dun. Zo dun dat we er doorheen kunnen kijken en contact kunnen leggen met onze voorouders en geliefden die overleden zijn. 
Op 1 en 2 november begon voor de Kelten een seizoen waarin de band met de andere kant of gene zijde centraal stond. De Kelten wisten hoe de doden naast ons lopen en zij geloofden zelfs dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen, om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Het verkleden, de enge maskers en festiviteiten rondom Halloween is van oudsher bedoeld om de geesten af te schrikken. Dit zou ook gelden voor de uitgeholde en verlichte pompoen; door de vele lichtjes zouden de geesten de weg kwijt raken.  
Toen de christenen de religieuze macht overnamen ging veel verloren. De essentie echter bleef min of meer ongeschonden bewaard: in plaats van Samhain heette het Allerheiligen en Allerzielen. Die twee feestdagen beaccentueerden de verbinding tussen ‘daar’ en ‘hier’. Mensen gingen naar de kerk om voor hun overledenen te bidden èn om hun hulp te vragen bij dit moeilijke leven van ‘hier’.

Persoonlijke grenzen
Tegenwoordig zien we het dunner worden van de sluiers ook als het moment om contact maken met onze innerlijke wereld. We kunnen een kijkje nemen in het verleden, maar ook in de toekomst. De energie in en om ons heen lijkt zo te resoneren dat we helderder dromen of in ieder geval onze dromen onthouden, zodat we er een inzicht of bewustwording uit kunnen ophalen. Men kan hierdoor ook meer verwarring ervaren omdat we ook onze 'persoonlijke grenzen' aan het opzoeken zijn en wellicht tegen blokkades of onze schaduwzijde oplopen.
Het is een tijd om te beseffen dat het 'naar binnen keren' een natuurlijke zaak is. Zoals ook de natuur accepteert dat er een periode van rust is aangebroken en de sapstromen naar binnen keren. Met het vertrouwen op een nieuwe cyclus met een nieuw begin en een einde. 

Oud en nieuw
Met Samhain vieren heksen oud en nieuw en eren wij onze voorouders. Dat wat je als ballast ervaart kun je achter je laten en die leegte vullen met nieuwe plannen voor het komende jaar. Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen met de nieuwe cyclus. Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen. 
Voor mij is dit een van mijn favoriete feesten binnen het Keltisch jaarwiel; ik houd van de mysterie en de sfeer! Het orakelen is mij niet vreemd en ik geniet van het ritueel en het respect dat uitgaat van dit, ook wel genoemd: Voorouderfeest. Ons huisaltaar is versierd met pompoenen en foto's van onze dierbaren en ik zie uit naar 31 oktober, wanneer ik dit feest vier met gelijkgestemden. Ook dochterlief is al in de weer met haar versie van Hellowien voor ons gezinsfeestje. Haar zelfgemaakte spelletjes als "zoek de spookjes" en "pompoentje-prik" zal ongetwijfeld voor veel fun gaan zorgen. Het sprookjesboek ligt klaar en ditmaal lees ik "Vrouw Holle" voor dat o.a. het dodenrijk, het afdalen naar de (geestelijke) onderwereld, de winter, sneeuw (zuivering), geluk en pech symboliseert. Uiteraard leg ik dit laatste haar uit in jip-en-janneke taal. 

Samhain is in de natuurreligie het laatste oogstfeest en tevens slachtfeest. Het vee werd voor de winter binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgende jaar te verzekeren.
De dood is het centrale thema tijdens Samhain. Niet alleen vanwege de slacht en het offeren, maar vooral ook doordat de periode rond 31 oktober gekenmerkt wordt door mysterie en magie. De dood staat voor transformatie en vernieuwing. Ook wanneer de Dood voorkomt in je dromen of als kaart tijdens tarotleggingen. Het staat voor het sterven van een proces en het opstarten van een nieuwe. Het voelt als een bevrijding en kan zelfs fysieke blokkades oplossen. 
Samhain: een fijne tijd om een orakel te raadplegen!

Geniet van deze tijd en van de mogelijkheid 'voorbij de nevelen' te gaan.
Blessed Samhain! -Natasja

Samhain

bron en inspiratie: wikipedia, boek: Nevelen van Avalon door Marion Zimmer Bradley