Ondanks de vele aandacht die er de laatste jaren door media, in tijdschriften, magazines en op lifestyle beurzen aan spiritualiteit wordt geschonken, wordt dit onderwerp door veel mensen nog altijd als 'zweverig' gezien. Wat betekent spiritualiteit dan. Wat is de letterlijke betekenis? Door wikipedia wordt uitgelegd, kort gezegd, dat het gaat om de 'persoonlijke, innerlijke beleving'. Helemaal niet zo'n onduidelijke omschrijving, toch? Dus, hoe JIJ de dingen meemaakt, ze ervaart en ze ziet. Jouw mening. Hm, helemaal niet gek. Wat is er dan zo 'zweverig' aan. En, wat betekent zweverig. Letterlijk zweven op een paar meter boven de aarde? Nou... Waarschijnlijk wordt hiermee de zweem van mysterie bedoeld, die er om heen hangt. Het onbekende. Over en door de diversiteit aan onderwerpen en stromingen die op dit gebied worden aangeboden. Wellicht ook door het achterwege blijven van antwoorden, waardoor vele (levens)vragen vaak 'in de lucht' blijven hangen. Ontastbare zaken. De mening van mensen wordt ook gevormd door het aloude spreekwoord "wat de boer niet kent...". En terecht. Zo nuchter ben ik dan ook wel. En daar is helemaal niets mis mee, gezonde nuchterheid. Eerst zien dan geloven. In dit geval is het eerder: "eerst ervaren, dan geloven". En die stap zetten, het gaan ervaren, dat is voor vele mensen nou juist zo lastig. Want, waar begin je?
Voor mij betekende spiritualiteit, op jongere leeftijd, ook precies dat. Door mijn meerdere persoonlijke ervaringen waarvoor ik geen verklaring had, wist ik wel dat er meer was 'tussen hemel en aarde'. Maar dat had te maken met geesten en hekserij en vooral niet-normaal zijn. Dacht ik. Zoals zovelen. Dus sprak ik er weinig over. Zoals zovelen.
In onderstaande life-weblog, geschreven in de vorm van een dagboek, lees je over de start van mijn spiritualiteit, deel 1.
"Vanavond een geurende bos lavendel uit eigen tuin geknipt. De aromatische geur van lavendel is rustgevend en, echt waar, mijn dochter slaapt er heerlijk bij. Voor mij is het nog altijd de geur die me doet denken aan een van de eerste keren dat ik kennis maakte met spirituele zaken. In de vorm van wierook, in een schemerige new-age winkel alwaar ik, de overdaad aan rook negerend, ruimschoots de tijd nam mezelf te verliezen in herkenbare titels van zelfhulpboeken. Snuffelend aan de oliën en voelend aan de edelstenen die tussen klankschalen en kaarsen waren uitgestald. Trok steeds nieuwe inzichtkaartjes en affirmaties, sloeg "het boek met alle antwoorden" na elke vraag opnieuw open. Las de omslagen van boeken over astrologie, dromen, aromatherapie, mediumschap, kristallen, helende energie, graancirkels, wicca, reïncarnatie, noem maar op, van alles pikte ik een beetje informatie op. Als een spons. De eigenaresse van de winkel had er niet de minste moeite mee dat ik zo door haar winkel struinde; ze glimlachte me vriendelijk toe, richtte zich op haar eigen werk en ik voelde me totaal niet opgejaagd. Ze gaf me nog ongevraagd informatie over kenmerken van mijn sterrenbeeld. Er viel veel te vertellen over schorpioen. O, wat was dit teken gevoelig voor occulte zaken. Huh? Opnieuw een term dat ik moest opzoeken in mijn "new-age woordenboekje", dat uiteraard mee naar huis ging.
Ruim een uur later stond ik, toch dankbaar voor de frisse buitenlucht, weer op de stoep met een gevulde tas. Waarin het woordenboekje, een boek over "paranormaal, niets abnormaals", een pakje inzichtkaarten, een aantal stenen, twee dromenvangers (ook één voor vriendin-die-ook-zo-slecht-slaapt), wierook en folders over spirituele -nee, paranormale beurzen die in Nederland werden georganiseerd. Ook had ik tussen de boeken het Tarotspel ontdekt. Op een plank naast overige "toekomstvoorspellers". Spannend, interessant, ingewikkeld. Hm... 78 kaarten en een boekje met uitleg. Tjee, best veel plaatjes. Deed me denken aan zigeuners, glazen bol en zwarte kat. Mezelf in een paarse jurk met een rode hoofddoek en grote oorbellen visualiserend, onderdrukte ik een harde lach om dit enorme vooroordeel. Op dat moment nam ik mijzelf voor altijd eerst eigen onderzoek te doen alvorens een mening te vormen. Orakelen? Mijn intuïtie gaf aan dat ik daar nog niet aan toe was. Hoewel, nu weet ik dat dat intuïtie was. Toen voelde het als een zenuwachtige knoop in mijn maag, steeds als ik langs de kaarten liep. In ieder geval legde ik de set terug om deze bij een volgende keer wellicht wel aan te schaffen. Op dit moment voelde ik me tevreden. Alsof ik een hele grote stap had gezet. Iets binnen mijzelf had geopend, een honger had gestild die, onbewust, kennis wilde vergaren op dit gebied. Maar, ik voelde me ook 'overvoerd' door alle informatie en had een flinke hoofdpijn."
Herkenbaar? Wat voorafging aan het bezoek aan deze winkel, was het contact met iemand die me zei: "meer je antenne of voelsprieten te laten werken". Lekker vaag, maar ik kreeg wel tips mee. Voor mijn zoektocht. Naar mijn antenne. (Grappig woord als synoniem voor intuïtie.) Dit advies opvolgend ging ik meer naar 'mijzelf kijken' en begon mijn talent te ontwikkelen. Een talent die iedereen bezit. Latent aanwezig, wachtend op aandacht. Dat mensen die zich persoonlijk ontwikkelen 'op zoek zijn' is een gegeven. Persoonlijk ontwikkelen. Dus zoekend naar zelfinzicht en zelfreflectie. Niets mis mee. Op zoek naar een diepere zingeving of een manier om zich op de juiste manier aan te passen aan de maatschappij. Jouw persoonlijke weg integreren in de samenleving. Wellicht om mensen te helpen. Maar eerst; wat belangrijk is, is hoe jij met jouw persoonlijke innerlijke beleving omgaat. Nou?
Voor mij betekende spiritualiteit, op jongere leeftijd, ook precies dat. Door mijn meerdere persoonlijke ervaringen waarvoor ik geen verklaring had, wist ik wel dat er meer was 'tussen hemel en aarde'. Maar dat had te maken met geesten en hekserij en vooral niet-normaal zijn. Dacht ik. Zoals zovelen. Dus sprak ik er weinig over. Zoals zovelen.
In onderstaande life-weblog, geschreven in de vorm van een dagboek, lees je over de start van mijn spiritualiteit, deel 1.
"Vanavond een geurende bos lavendel uit eigen tuin geknipt. De aromatische geur van lavendel is rustgevend en, echt waar, mijn dochter slaapt er heerlijk bij. Voor mij is het nog altijd de geur die me doet denken aan een van de eerste keren dat ik kennis maakte met spirituele zaken. In de vorm van wierook, in een schemerige new-age winkel alwaar ik, de overdaad aan rook negerend, ruimschoots de tijd nam mezelf te verliezen in herkenbare titels van zelfhulpboeken. Snuffelend aan de oliën en voelend aan de edelstenen die tussen klankschalen en kaarsen waren uitgestald. Trok steeds nieuwe inzichtkaartjes en affirmaties, sloeg "het boek met alle antwoorden" na elke vraag opnieuw open. Las de omslagen van boeken over astrologie, dromen, aromatherapie, mediumschap, kristallen, helende energie, graancirkels, wicca, reïncarnatie, noem maar op, van alles pikte ik een beetje informatie op. Als een spons. De eigenaresse van de winkel had er niet de minste moeite mee dat ik zo door haar winkel struinde; ze glimlachte me vriendelijk toe, richtte zich op haar eigen werk en ik voelde me totaal niet opgejaagd. Ze gaf me nog ongevraagd informatie over kenmerken van mijn sterrenbeeld. Er viel veel te vertellen over schorpioen. O, wat was dit teken gevoelig voor occulte zaken. Huh? Opnieuw een term dat ik moest opzoeken in mijn "new-age woordenboekje", dat uiteraard mee naar huis ging.
Ruim een uur later stond ik, toch dankbaar voor de frisse buitenlucht, weer op de stoep met een gevulde tas. Waarin het woordenboekje, een boek over "paranormaal, niets abnormaals", een pakje inzichtkaarten, een aantal stenen, twee dromenvangers (ook één voor vriendin-die-ook-zo-slecht-slaapt), wierook en folders over spirituele -nee, paranormale beurzen die in Nederland werden georganiseerd. Ook had ik tussen de boeken het Tarotspel ontdekt. Op een plank naast overige "toekomstvoorspellers". Spannend, interessant, ingewikkeld. Hm... 78 kaarten en een boekje met uitleg. Tjee, best veel plaatjes. Deed me denken aan zigeuners, glazen bol en zwarte kat. Mezelf in een paarse jurk met een rode hoofddoek en grote oorbellen visualiserend, onderdrukte ik een harde lach om dit enorme vooroordeel. Op dat moment nam ik mijzelf voor altijd eerst eigen onderzoek te doen alvorens een mening te vormen. Orakelen? Mijn intuïtie gaf aan dat ik daar nog niet aan toe was. Hoewel, nu weet ik dat dat intuïtie was. Toen voelde het als een zenuwachtige knoop in mijn maag, steeds als ik langs de kaarten liep. In ieder geval legde ik de set terug om deze bij een volgende keer wellicht wel aan te schaffen. Op dit moment voelde ik me tevreden. Alsof ik een hele grote stap had gezet. Iets binnen mijzelf had geopend, een honger had gestild die, onbewust, kennis wilde vergaren op dit gebied. Maar, ik voelde me ook 'overvoerd' door alle informatie en had een flinke hoofdpijn."
Herkenbaar? Wat voorafging aan het bezoek aan deze winkel, was het contact met iemand die me zei: "meer je antenne of voelsprieten te laten werken". Lekker vaag, maar ik kreeg wel tips mee. Voor mijn zoektocht. Naar mijn antenne. (Grappig woord als synoniem voor intuïtie.) Dit advies opvolgend ging ik meer naar 'mijzelf kijken' en begon mijn talent te ontwikkelen. Een talent die iedereen bezit. Latent aanwezig, wachtend op aandacht. Dat mensen die zich persoonlijk ontwikkelen 'op zoek zijn' is een gegeven. Persoonlijk ontwikkelen. Dus zoekend naar zelfinzicht en zelfreflectie. Niets mis mee. Op zoek naar een diepere zingeving of een manier om zich op de juiste manier aan te passen aan de maatschappij. Jouw persoonlijke weg integreren in de samenleving. Wellicht om mensen te helpen. Maar eerst; wat belangrijk is, is hoe jij met jouw persoonlijke innerlijke beleving omgaat. Nou?
RSS-feed
